ΖΩ ΣΕ ΕΝΑ ΨΕΜΑ

Όσο κρατάει ένα παραμύθι κρατάει η ζωή αγάπη μου Μα η αγάπη η δική μας
στο παραμύθι της ζωής μας δεν έχει τέλος ούτε αρχή Παραμυθάκι μου
Δεν είσαι μια φορά κι ένα καιρό είσαι το τώρα και το σήμερα που ζω
Παραμυθάκι μου

 Απ' τις σταγόνες της βροχής ,που χτυπάνε πάνω στο τζάμι και σαν δάκρυ κυλάνε

σαν μια που χρόνια κρατάω μέσα μου εικόνα …….ερωτευμένη είμαι ακόμα μ' έναν γκρίζο χειμώνα…..Κι η σκέψη μου σε σένα πάλι τώρα τρέχει κι η καρδιά μου άλλο να ναι μόνη δεν αντέχει…

Κάποιες στιγμές, σαν αυτήν εδώ, αναρωτιέμαι πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μου αν ήξερα ότι ο Πρίγκιπας ήταν δικός μου....
 Αν είχα  την ελπίδα πως κάποτε θα είμαστε μαζί.......και τότε θα με αγκαλιάσει και θα με φιλήσει και θα ζήσουμε το δικό μας Happy Εnd.

  Πώς να είσαι ευτυχισμένος, όταν δεν έχεις αυτό που αγαπάς και όταν δεν αγαπάς αυτό που έχεις;??? Γιατί τυχαίνει καμιά φορά... να έχεις τόσο κόσμο γύρω σου...Και εσύ να θέλεις μόνο ένα άτομο... ΕΚΕΙΝΟΝ , που λιώνεις στο βλέμμα του , που τρέμεις μόλις σε σφίγγει στην αγκαλιά του και δεν θες να ξεκολλήσεις, να σε φιλάει τόσο γλυκά …….ΕΚΕΙΝΟΝ  που τόσο πολύ λατρεύεις!!!!!!! Πόσο πολύ μου λείπεις , πόσο λαχταράω να νιώσω την ανάσα σου… όταν είμαι στην αγκαλιά σου δεν 8έλω τίποτα άλλο , πόσο σε αγαπώ , πόσο με συμπληρώνεις , όλα τόσο πρωτόγνωρα συναισθήματα  ....…όλα  όμως  ένα  παραμύθι  που δεν έχει καλό τέλος…......... ΖΩ ΕΝΑ ΨΕΜΑ εσύ ο πρίγκιπας μου δεν είσαι δικός μου !!!!!! ΚΑΙ ΕΓΩ 8ΕΛΩ ΕΝΑ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΙΓΚΙΠΑ ΟΛΟΔΙΚΟ ΜΟΥ …..η καρδιά μου θα  σπάσει πόσο μου λείπεις όταν δεν είσαι εδώ …..Και όταν σε συναντώ  ΔΕΝ 8ΕΛΩ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙΣ ΔΕΝ 8ΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΑΦΗΝΕΙΣ    το χειρότερό μου η στιγμή του αποχαιρετισμού 8έλω να μένω εκεί για πάντα να σταματήσει ο χρόνος να σε έχω αγκαλιά !!!!!
 Πόσο λυπηρό αλήθεια να βρίσκω όλα όσα θέλω σε εσένα …όλα όσα ονειρευόμουν μια ζωή ο πρίγκιπας  ΕΣΥ  πόσο λυπηρό να μην μπορώ να σε έχω

γιατί ??...το παράπονο μου!!!!  (τι ειρωνία)      Με έναν τρόπο το ήξερα από νωρίς, μη σου πω από την αρχή, πως εκείνος ήταν ο κατάλληλος . Πώς γίνεται και όσο κι αν γνωρίζουμε καλά πως μια σχέση δεν πρόκειται να βγάλει πουθενά, της κρατάμε πάντα μια θέση πίσω πίσω (ή και πρώτη σειρά!) στο μυαλό και την καρδιά μας????

Δεν ξέρω τι μου λείπει πιο πολύ μακριά σου, ίσως τα πάντα. Μα η λαχτάρα της αγκαλιάς σου δε συγκρίνεται εύκολα και με τίποτα. Είναι απ' τα στοιχεία που σε κάνουν τόσο μοναδικό για μένα!!!!!!!!!!

Ο Πρίγκιπας των Ονείρων μου

Αθεράπευτα ρομαντική ή απλώς Ξεπερασμένη?

Ονειροπόλα ή μια τρελή που απλά "έτυχε" να ζει σε άλλη εποχής? 

Κάθε κορίτσι μεγαλώνει με ιστορίες αγάπης και έρωτα. Ιστορίες μαγικές και παραμυθένιες. στορίες με δράκους, νάνους και ξωτικά. Μάγισσες και κακίες μητριές αλλά και βασιλοπούλεςκαι πρίγκιπες πάνω στα κάτασπρα άλογά τους. Ιστορίες που τελειώνουν με την χιλιοακουσμένη φράση «και ΄ζησαν αυτοί καλά… κι εμείς καλύτερα…», η οποία δίνει τη σκυτάλη σε προσωπικές ονειροπολήσεις και στην κρυφή προσμονή του πρίγκιπα του παραμυθιού.  

Έτσι κι εγώ, όπως κάθε κορίτσι για χρόνια περίμενα τον πρίγκιπά μου. Αυτόν που θα χτυπήσειτην πόρτα της καρδιάς μου και θα έρθει να με σώσει από την μίζερη ζωή μου. Αυτόν που θα με πάρει να φύγουμε μακριά, καβάλα στο κάτασπρο του άλογο, ευτυχισμένοι και οι δύο που μοίρες μας ένωσαν. 

Τα χρόνια κύλησαν και η εικόνα του καλού μου πρίγκιπα άρχισε γρήγορα να ξεθωριάζει. Αρχικά πήρε άλλη μορφή, πιο σύγχρονη και ρεαλιστική. Ο πρίγκιπας με το άσπρο άλογο είχε μεταμορφωθεί σε έναν μεταμοντέρνο με καλό αυτοκίνητο ή απλά ένα οποιοδήποτε αυτοκίνητο. Μεγαλώνοντας άκουσα ότι δύσκολα βρίσκεις το άλλο σου μισό, ενώ πολλές φορές δεν σε ευνοεί η τύχη. Δεν ήθελα να το πιστέψω, καθώς η διαίσθηση μου μου έλεγε πως κάποτε θα το συναντήσω. 

Κάποτε διαβάζοντας για πρώτη φορά το εξαιρετικό βιβλίο του Σαιντ-Εξυπερύ, πίστεψα στις νεράιδες, στα ξωτικά, στις κακές μάγισσες, στροβιλιζόμενη στο παραμύθι που είχα φτιάξει, με ήρωες της πραγματικής μου ζωής. Άραγε υπάρχουν πρίγκιπες; Άνθρωποι, μεταξύ ανθρώπων, ξεχωριστοί, έτοιμοι να σε δεχτούν όπως είσαι, που να αγαπάνε αυτό που είσαι, τα ελαττώματα,τα ψεγάδια, τις ιδιοτροπίες σου και να χαμογελούν, όχι από κυνισμό ή ειρωνεία γι' αυτό που τους έτυχε, αλλά από αγάπη, πραγματική και ανιδιοτελή αγάπη? 

Υπάρχουν πρίγκιπες που να σε ταξιδεύουν με ένα τους χαμόγελο; Που να μη φοβούνται να τσαλακωθούν, να κλάψουν, να πονέσουν, να μη ζουν συμβατικά? Ο χρόνος θα δείξει.....Φαίνεται πως έτσι και αλλιώς, όλα στη ζωή έχουν γίνει προσφορά και ζήτηση. Ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί, κυρίως όταν τα συναισθήματά σου βγαίνουν στο σφυρί. Μήπως τελικά οι πρίγκιπες ζούνε μόνο στον αστεροειδή Β612; Ίσως.. ποιος ξέρει...

Ψάχνοντας την Ιθάκη....

 

Και ίσως είσαι εσύ αυτό που τόσα χρόνια γυρεύω...αυτό που συχνά βλέπω στο δρόμο του πεπρωμένου να άρχεται και χάνεται στη διαδρομή κάθε τόσο....ίσως η Ιθάκη που ψάχνω να σου μοιάζει τελικά...και να σου μοιάζει τόσο πολύ που με τρομάζει...
Το να ψάχνεις την Ιθάκη σου είναι περίπλοκο....καμιά φορά περνάει από δίπλα σου και χάνεται προτού την καταλάβεις αλλά όταν το τρένο χαθεί έρχεται το επόμενο...και ξέρετε με την συχνότητα περνούν τα τρένα....έτσι την επόμενη φορά άνοιξε καλά τα μάτια σου...μπορεί μπροστά σου να στέκεται αυτό που θες....
Εγώ τα έχω ανοιχτά αν και καμιά φορά δεν καταλαβαίνω ότι το τρένο αφίχθη....αυτή τη φορά κοιτάζω επίμονα το τρένο….ίσως  είναι η Ιθάκη μου...ίσως μπορεί και όλες αυτές οι αμφιβολίες να απειλούν να χάσεις στο τέλος κάτι που άξιζε.......αλλά ξέρεις κάτι???? αν δεν προσπαθήσεις δεν θα μάθεις...και αν δεν είναι τουλάχιστον προσπάθησες!!!!!!!

Χρόνια τώρα!!

 

Μαζεύονται η απογοήτευση και τα ψέματα από ανθρώπους που ούτε το φτύσιμο δεν τους αξίζει....
Χρόνια συναντώ....γνωρίζω...προσπερνώ ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα να δώσουν.....
Κάθε ένας και ένα ακόμα τουβλάκι στον πύργο μου..... ένα πύργο με τουβλάκια σαπισμένα...
Θεμέλια που ανά πάσα στιγμή με ένα φύσημα θα καταρρεύσουν....
Κοιτάζω γύρω μου και συναντώ ψυχές άδειες... κενά μαύρα βλέμματα....
Ψάχνω μάταια ένα ιδανικό κόσμο με ιδανικούς ανθρώπους....
Αν ποτέ τον ανακαλύψετε πείτε μου...... θα περιμένω....!

Άνθρωποι......

Μ αρέσουν οι΄ΑΝΘΡΩΠΟΙ.....

Με κεφαλαία για να τονίζετε η έννοια που τη χάσαμε...την πατήσαμε....την πετάξαμε....

Γράφω όταν δεν είμαι ιδιαίτερα καλά...όταν θέλω να πω κάτι....όταν κάτι με πειράζει....

ΆΝΘΡΩΠΟΙ....τόσο ανόμοιοι και τόσο ίδιοι λένε....τσουβάλιασμα....τόσο όμοιοι και τόσο διαφορετικοί για μένα....

Ζώο κοινωνικό έλεγε ο Αριστοτέλης....κάποιοι μένουν στο ζώο...κάποιοι έχουν όλο το πακέτο....

Και ξέρεις δεν πείραξα ποτέ μου άνθρωπο γιατί εγώ θέλω και έμαθα πως θέλω να κοιμάμαι ήσυχη....

Γιατί ξέρεις αν τύχει και σε επισκεφτούν οι ερινύες είναι κακό πράγμα....χάνεις τον ύπνο σου....σου χτυπάνε την πόρτα και είτε ανοίξεις είτε όχι αυτές θα βρουν τρόπο και θα περάσουν....

Μεγάλωσα με την προοπτική να μην κάνω αυτό που δεν θέλω να μου κάνουν...και το τηρώ....και ξέρεις όταν κάνεις κάτι χωρίς να αντιλαμβάνεσαι τις συνέπειες αρκεί να βρεθεί έστω ένας μόνο άνθρωπος για να σου επιστρέψει αυτό που κάνεις...να γίνει ο καθρέφτης σου...και τότε η εικόνα σου...το είδωλό σου σπάει σε κομμάτια...

Δε εκδικούμαι... γιατί γνώρισα από πρώτο χέρι πως αν εκδικηθείς αργά ή γρήγορα το πληρώνεις.... η στιγμή είναι ανεπανάληπτη αλλά μετά νιώθεις μάλλον χειρότερα και όχι καλύτερα όπως ήλπιζες....για όλα έρχεται πάντα η στιγμή της πληρωμής....

Και να θυμάσαι.....ο έξυπνος συγχωράει αλλά δε ξεχνά.....!!!

Δε ξέρω γιατί γράφω...δεν ξέρω που ήθελα να καταλήξω... δε ξέρω αν όντως υπάρχει λόγος αλλά δε βαριέσαι θα πατήσω δημοσίευση.... 

♥ ΓΙΝΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ  ΕΝΑ ♥




 


Κρύψε με μέσα στην αγκαλιά σου,
κι όπως θα τρέμω, να πεις ότι θες,
να με μαγέψεις με τα φιλιά σου,
να περιμένω μεγάλες στιγμές.


Μυστικά που κρατάω κρυμμένα,
τόσα όνειρα μεσ' το μυαλό,
όλα πια περιμένουν εσένα,
μ'ένα πάθος τρελό.



Γίνε μαζί μου ένα,μια αγκαλιά,και το κορμί μου κέρνα,έρωτα και φωτιά.
 Γίνε μαζί μου ένα,ζήτα μου ότι θες,δε θα 'χω αντιρρήσεις,μην έχεις αντοχές.
 Να πεθαίνω,μεσ' τα χέρια σου,και να χάνομαι,
μ' ένα βλέμμα σου.Γίνε μαζί μου ένα.Κάνε το βήμα,εδώ και τώρα,μπες στο παιχνίδι
και παίξε σωστά.

Χαμόγελο και δάκρυ!!!!

Χτες έπεσα να κοιμηθώ και η κατάσταση ήταν αντιφατική....
Από τη μια ένα χαμόγελο...μόλις είχα λάβει μήνυμά σου....ναι πάντα χαμογελούσα στα μηνύματά σου...
K από την άλλη ένα δάκρυ για αυτούς που με πόνεσαν...
γι αυτούς που τους ζητούσα αγάπη και μου έδιναν ψέμα...γι αυτούς που η ψυχή τους είναι άδεια....όχι!!!δεν δάκρυσα γιατί με πονούσαν ακόμα....όχι αυτό το έχω ξεπεράσει...ξέρεις δεν μπορείς να ραγίσεις την καρδιά κάποιας που είναι ήδη ραγισμένη....δάκρυσα γιατί κατάλαβα πόσο άδειοι είναι μέσα τους...πόσο ανάπηρη είναι η ψυχή τους....πόσο άρρωστη.....και τους λυπήθηκα...ναι ρε τους λυπήθηκα γι αυτό δάκρυσα που δεν θα καταλάβουν ποτέ τι έγκλημα διαπράττουν κάθε φορά που κοροϊδεύουν ένα άνθρωπο που γι αυτούς είναι διατεθειμένος να θυσιάσει στιγμές,χρόνο,χρήμα....δικαίωμά μου να δακρύζω όταν το χω ανάγκη...δεν είπα ότι έκλαψα κιόλας έχει διαφορά....
Κ ξέρεις γιατί δεν κλαίω πια?γιατί ξέρω πως δεν αξίζει να το κάνω...ξέρω πως αν το κάνω κάποτε θα μετανιώνω που θα άφηνα τις στιγμές να με προσπεράσουν....να κλειστώ σε μένα από μια λάθος επιλογή...θα ταν σαν να με αδικώ πάλι...στο καπάκι και δεν θα μου αξίζει!!!!
Με τις ζωές σας μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε...Με τη δική μου όμως όχι.....
Πάρτε το απόφαση....θα είναι καλύτερο για εσάς!!!!!

Αποστάσεις

 Η απόσταση είναι περίεργο πράγμα.
Άλλοι άνθρωποι είναι δίπλα μας και ταυτόχρονα κόσμους μακριά.
κι άλλους τους κουβαλάμε μέσα μας ακόμα κι αν μας χωρίζουν χιλιάδες χιλιόμετρα.
Από την αρχή του κόσμου οι άνθρωποι χωρίζονται από αποστάσεις και ενώνονται
με γραμμές: γραμμές τηλεφώνου, γραμμές σιδηροδρομικές, ακτοπλοϊκές, από την αρχή του κόσμου καλύπτουμε αποστάσεις, τις καλύπτουμε με ένα άγγιγμα, ένα φιλί, ένα ταξίδι. Και μερικές φορές τις καλύπτουμε με πιο πρωτότυπους τρόπους.
Η διαδρομή δεν είναι πάντα ευχάριστη, αλλά συνήθως αξίζει τον κόπο.

Η ζωή είναι σαν παιχνίδι με τραπουλόχαρτα

 

"Η ζωή είναι σαν παιχνίδι με τραπουλόχαρτα, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι κρύβει το επόμενο χαρτί που θα τραβήξεις...Κάποιοι βρίσκουν το δέκα το καλό και φροντίζουν να το κρατήσουν...Κάποιοι τα παίζουν όλα για όλα προσπαθώντας να ρεφάρουν...Κάποιοι κρατάνε στα χέρια τους ΄΄ολους τους μπαλαντέρ και στήνουν το παιχνίδι όπως τους αρέσει...Άλλοι ξεκινάνε με το χειρότερο φύλλο, αλλά είναι αποφασισμένοι να κερδίσουν ούτως ή άλλως...Και άλλοι ποντάρουν τα λεφτά τους σε λάθος φύλλο (και ενίοτε φίλο...) και μένουν στον άσο...

Η ζωή είναι ένα παιχνίδι με το πεπρωμένο, ποτέ δεν ξέρεις που θα σε βρει η επόμενη παρτίδα, ούτε πόσο σκληρή θα είναι η επόμενη μοιρασιά...Αλλά πάντα μπορείς να σηκώσεις το κεφάλι ψηλά και να κοιτάξεις τον ήλιο!!!"

 

Υποσυνείδητο

Υπάρχουν πράγματα στη ζωή όλων μας που δεν μας αρέσει να τα βλέπουμε. Βιαζόμαστε να τα παραχώσουμε στη μεγάλη ντουλάπα που λέγεται υποσυνείδητο...αλλά επειδή δεν τα βλέπουμε, δεν σημαινει ό,τι δεν υπάρχουν κιόλας...Καμμιά φορά η πόρτα της ντουλάπας ανοίγει από μόνη της και τότε...όλα όσα τόσο καιρό κρύβαμε από τον εαυτό μας πέφτουν όλα μαζί πάνω μας και αναγκαζόμαστε να τα δούμε. Η ζωή μας είναι γεμάτη από πράγματα χωμένα σε ντουλάπες, αλλά επειδή δεν τα βλέπουμε δεν σημαίνει ό,τι δεν μας επηρεάζουν.