Σελίδες

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

Ότι κι αν ζήσεις
Η ζωή είναι στιγμές…λεπτά,ώρες,μέρες…χαρούμενες λυπημένες…πότε πετάς ψηλάς στον ουρανό και πότε σέρνεσαι στα έγκατα της γής…και φτάνουν ώρες που είτε το μεγαλείου του πόνου είτε το μεγαλείο της ευτυχίας σε κάνει να πείς…ΤΑ ΈΧΩ ΖΗΣΕΙ ΟΛΑ!Κάπου εκεί λοιπόν η ζωή σου στέλνει λίγο ακόμα ένα τσικ για να νιώσεις πώς όχι δεν τα έχεις ζήσει όλα…και πως ακόμα και όταν πεθάνεις πάλι δεν θα μπορείς να τα έχεις ζήσει όλα…γιατί έτσι είναι ζωή…ένα κουτί γεμάτο εκπλήξεις…ένα κουτί γεμάτα όμορφες και άσχημες στιγμές…δυο πράγματα πια έμαθα να χρησιμοποιώ με σύνεση…το ποτέ και το πάντα…!Όσα ποτέ είπα τα έκανα πραγματικότητα…και ότι πίστεψα πως θα υπάρχει για πάντα χάθηκε…γιατί αλλάζουν όλα…κάθε λεπτό που περνάει τίποτα δεν μένει ίδιο…ακόμα και εμείς οι ίδιοι αλλάζουμε…και ίσως κάποια μέρα δυσκολευτούε να αναγνωρίσουμε το δικό μας είδωλο μπροστά στο καθρέφτη…!Αλήθεια τι σκληρές που είναι αυτές οι ώρες…αυτές που ανάμεσα σε εσένα και εσένα υπάρχει μονάχα ένας καθρέφτης…ένα καθρέφτης και εκείνη η φωνή που σου λέει τις μεγάλες αλήθειες…εκείνες τις αλήθειες που όταν τις ακούς γεμίζεις δέος….!Από μικρή λοιπόν μεγάλωσα μέσα σε ένα κόσμο όμορφο…με μεγάλωσαν με τα κλασικά παραμύθια που λένει στα παιδάκια…από όλα αυτα λοιπόν εγώ εστίασα στην αγάπη και μόνο…στην αγάπη που δίνεις στους ανθρώπους γύρω σου…και στην αγάπη που σου δίνουν και αυτοί…αυτό αν το δείς κινικά είναι απλά μια πράξη ανταλλαγής…μα επειδή μιλάμε για αγάπη που η αξία της είναι ανέκτιμητη όλα αυτό εγώ το ονομάζω ευγενική χειρονομία…!Δεν ξερω πόση αγάπη έχω πάρει στη ζωή μου εως τώρα…αν όμως γυρίσω στο παρελθόν έρχονται στο μυαλό μου στιγμές που νιώθω τη καρδιά μου ξεχειλισμένη από αγάπη…τη νιώθω ζεστή να χτυπά σταθερά…!Από την άλλη ούτε και την αγάπη που έχω δώσει μπορώ να υπολογήσω με ακρίβεια…και ό λόγος είναι ότι ποτέ δεν ήμουν τσιγγούνα ούτε με τα χρήματα (και αυτό φαίνεται από τον τραπεζικό μου λογαριασμό…) ούτε και με τα συναισθήματα και αυτό δεν μπορώ κάπως να το αποδείξω εγώ η ίδια…εκτός αν αναφερθώ στην πληρότητα που νιώθω σαν άνθρωπος όταν χαρίζω την αγάπη μου!Η ζωή λοιπόν είναι σαν μια βόλτα στα μαγαζιά…βγαίνεις για ψώνια…αγοράζεις ότι σου αρέσει…μα καμιά φορά κάνεις και λάθος αγορές…ή μάλλον αγορές που στη πορεία δεν σου δίνουν την ευτυχία που νόμιζες πως θα σου δώσουν…!Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός…έχει δικό του χαρακτήρα…δική του αντίληψη για όσα του συμβαίνουν…διαμορφώνεται από τις πληγές του…από όσα έχει ζήσει καλα και κακά…!Δεν ξέρω αν αξίζει να μετράμε τα καλά και τα κακά…ξέρω όμως ότι αν δεν υπήρχαν τα κακά δεν θα εκτιμούσαμε ποτέ εκείνα που αξίζουν…εκείνα που κάνουν τη καρδιά να ξεχειλίζει απο χαρά…εκείνες οι μικρές μικρές σταγόνες μέσα στον ωκεανό της ζωή που σε κάνουν να πιστέψεις έστω και για μια στιγμή πως είσαι ο κυρίαρχος της γής…αυτός που μπορεί να κυριέψει το σύμπαν…να φτάσει ως τα αστέρια…να κλέψει λίγη από τη λάμψη τους και μετά να γυρίσει ξανά εδώ στη ταπεινή μας γή…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου