Σελίδες

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Πειράματα έχουν δείξει, πως οι άνθρωποι έλκονται από ανθρώπους, που τους φαίνονται παρόμοιοι με τον εαυτό τους. Που θεωρούν, πως ανήκουν στην ίδια με αυτούς «τάξη»: φυλετική, κοινωνικο-οικονομική, ηλικιακή, μορφωτική, ακόμα και εμφανισιακή.

Υπάρχουν βέβαια πολλά αντιπαραδείγματα στην καθημερινότητα, τα οποία όμως μάλλον επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Είναι εκείνες οι σχέσεις, για τις οποίες όλοι οι γύρω σου σε ρωτάνε απορημένοι: Μα τι του βρίσκεις; Τι δουλειά έχεις εσύ μ’ αυτόν;

Προφανώς όμως και σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει μια βαθύτερη ομοιότητα, κάποια δυσδιάκριτη εσωτερική συγγένεια. Η συνείδηση μας είναι περιορισμένη. Συχνά βλέπουμε μόνο την επιφάνεια των πραγμάτων.

Ενίοτε βεβαίως ελκόμαστε και από τα αντίθετα. Το αντίθετο όμως δεν είναι παρά η άλλη πλευρά του ομοίου. Όταν κάτι σε τραβάει σα μαγνήτης σημαίνει, πως έχεις μέσα σου τον έναν απ’ τους δύο πόλους. Είσαι συμβατός.

Το μόνο παράδοξο είναι να έλκεσαι από κάτι «άσχετο». Και αυτό νομίζω, πραγματικά δεν συμβαίνει. Δεν συναντιέσαι με το «άσχετο».

Κάθε είδος ζευγαρώνει με το είδος του…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου